Kumbaracı Yokuşu

Bir yanım pırıl pırıl parlarken dökülüyor kimi yanım. Nasıl da karışmışım.

Bir çamaşır ipine dizilmiş gibiyim, ne kadar uçsam uzaklaşamam.

Kapana kısılmış gibi hissederken bir yandan da umulmadık dallar sürerim gökyüzüne. Yanımdan gelip geçenler göremezler köklerim yukarıdadır, çok yukarıda.

Ah umutlarım tamamıyla kurumuş desem de hayal kırıklarının kırık tuğlalarının arasından yeşeriveririm inanamazsın.

Ne derlerse desinler ayaktayım.

Tamam ilk baharımda değilim belki ama sonbaharın renkleri de çok cazip olabilir. Bolca sarının arasına serpiştirilmiş biraz turuncu biraz kırmızı.

Bir bakmışsın kaybolup giden ruhumun mabedindeyim.

Bir bakmışsın neşeli kahkahaların izinde gülümserim.

Ah o gemiler, sonra binerim diye harcadığım şimdiler..

Ama biliyor musun çok geç değil hiçbir zaman şekil vermek için..

Hayatın güzelliği de burada değil mi?

Hiç ummadığın bir anda yepyeni kapı açılabilir önünde.

Bir dal çiçeklenir yüreğinde.

Ayaklarıma kara sular inse de başım hep bulutların üstünde kalsa...

Ben, gençliğim, hayallerim ve elimden kaçıvermiş kırmızı balonlar, hep beraber  yürüyoruz Kumbaracı Yokuşu'nda.