Sen ki bir âlem bile olsan tek başına
Sonunda o kalabalıktan bir kişisin
Şu kalabalıkta gördüğün herkesin
Bir kalbi var senin gibi, ya da düşünür
Herbiri bir can taşır
Sen onları tanısan da tanımasan da
Sonunda her biri ne senden iyi
Ne senden daha fena
Senin gibi bir insandır bütün kusurlarıyla
Necati Cumalı'nın Şu Kalabalıkta Gördüğün Herkes şiirinden alıntıdır.
Çok güzel yazmış.
ReplyDeleteBazen ben de düşünürüm geçen insanları izlerken. Acaba şu kız ne düşünüyor, nereye gidiyor. Benim gibi görüyor ama ne görüyor..Gerçekten şiir yazılacak kadar derin o kalabalıklar..
Çok güzel ve bir o kadar da doğru, değil mi Şenay :)
DeleteSiyah -beyazdaki nostalji ve hüzün,renklide akşamın tatlı ılıklığına dönüşmüş Handan.Ne acayip değil mi,siyah- beyaz olan beni çocukluğuma götürüp hüzünlendirdi.Belki de bizim çocukluk ve gençliğimiz bu fotoğraflarla geçtiği içindir.Belki de renkler çıkınca,ortada sadece gerçekler kaldığı içindir.Renkli olan ise bana akşam sıcak ekmekle eve dönüşü anımsattı.Sanki herkes mutluymuş,der tasa yokmuş gibi hissettirdi.Ben bu blogunu bilmiyordum.Sıkıldıkça gezerim artık.
ReplyDeleteTam benim hissettiklerimi söylemişsin Sevda :)
DeleteBu bloğumu da çok severim. Aslında diğerinden farklı fotoğraf pek olmuyor ama sunumu değişik :)
Çok güzel fotoğraf, dizelerle uyum içinde... Gören gözlerine sağlık... Sevgiler...
ReplyDeleteTeşekkür ederim Persephone, benden de sevgiler :)
Delete